| Podobnych opisów jest w Roweromaniaku kilkaset |
|---|
Rezerwat "Meteoryt" w Morasku
Rezerwat "Meteoryt" w Morasku o pow. 54,5 ha utworzono 24 maja 1976 r. w celu ochrony obszaru upadku meteorytu żelaznego oraz fragmentu lasu grondowego z rzadkimi gatunkami runa. Przez rezerwat prowadzi ścieżka dydaktyczna.
Poznań, dzielnica Stare Miasto, mapa N33-130 (18-30); [#100-172], [$66], [%355].
Cenne przyrodniczo elementy rezerwatu:
- Grupa siedmiu kraterów powstałych ok. 5-6 tys. lat temu w wyniku upadku meteorytu żelaznego.
- Dobrze zachowane fragmenty lasu w typie grondu środkowoeuropejskiego (Galio silvatici-carpinetum) oraz łęgu wiązowo-jesionowego (ficario-ulmetum campestris), zajmujące łączną pow. ok. 11 ha w północnej części rezerwatu.
- Bogate florystycznie płaty dąbrowy trzcinnikowej (salamagrostium-qurcetum tetraeae) w pd. części rezerwatu.
- Śródleśne jeziorko położone w pd. części rezerwatu zarastane przez bogatą roślinność bagienną stanowiące m. in. miejsce rozrodu rzadkich gatunków płazów.
- Krajobraz moreny czołowej wraz z najwyższym wzniesieniem okolic Poznania - Górą Moraską powstałe w fazie poznańskiej zlodowacenia pomorskiego.
- Rzadkie w Wielkopolsce gatunki roślin, w tym wiele chronionych prawnie, np. lilia złotogłów (lilium martagon) i kopytnik pospolity (aserum europaeum).
- Liczne gatunki zwierząt charakterystyczne dla żyznych lasów oraz niewielkich zbiorników wodnych.
Gospodarze terenu:
Rezerwat podlega nadleśnictwu Czerwonak. Bezpośrednią pieczę sprawuje nad nim leśnictwo Morasko z siedzibą w północnej części rezerwatu. Od 1994 r. rezerwatem opiekuje się Polskie Towarzystwo Ochrony Przyrody "Salamandra".
[Na podstawie tablicy informacyjnej znajdującej się w pobliżu ul. Meteorytowej przy północnym wjeździe do rezerwatu]
Góra Moraska
Jest najwyższym wzniesieniem okolic Poznania (153,75 m. npm) i środkowej Wielkopolski. Wyraźnie zaznacza się w otaczającym krajobrazie - wynika to ze znacznych różnic wysokości terenu. Wierzchołek wzgórza wzniesiony jest o 50 do 60 m. w stosunku do obszarów położonych na północ i południe od szczytu a ponad 100 m w odniesieniu do dna doliny Warty. Z sąsiednich bezleśnych wzniesień położonych poza rezerwatem roztaczają się rozległe, przepiękne widoki na poznański przełom Warty, rejon Biedruska i Poznań. Przy sprzyjającej pogodzie dostrzec można obiekty oddalone o ponad 30 km.
Góra Moraska stanowi kulminację ciągu wzgórz czołowomorenowych przebiegających na obszarze Wielkopolski mniej więcej równolegle w kierunku wsch.-zach. Wzgórza te powstały ok. 18,4 tys. lat temu, kiedy w epoce lodowcowej (plejstocenie) na teren ten wkroczył od północy lądolód skandynawski. Potężna masa lodu kilkusetmetrowej grubości przesuwała się po podłożu zrywając niczym gigantyczny spychacz i przesuwając na południe budujące podłoże skały. Były to osady pozostawione przez dawniejsze lodowce a także starsze utwory geologiczne osadzone tu w okresie trzeciorzędu. Krawędź lądolodu dotarła m. in. w rejon dzisiejszej Góry Moraskiej i przez jakiś czas pozostawała w tym miejscu. Zepchnięte przez lodowiec masy skał pokryte dodatkowo przez osady przyniesione w postaci okruchów wmarzniętych w lód lodowca uformowane zostały w postaci wału pagórków w morenie czołowej. Ostatnie zlodowacenie, którego produktem jest m. in. Góra Moraska, nazywamy "zlodowaceniem vistuliańskim" a opisywany postój krawędzi lądolodu w rejonie dzisiejszego Poznania i uformowanie tu wału moreny czołowej określa się mianem "fazy poznańskiej" zlodowacenia. W fazie tej uformowana została również Dziewicza Góra (146,2 m, po drugiej wschodniej stronie doliny Warty).
Góra Moraska zbudowana jest z przemieszanych, zdeformowanych skał podłoża, po którym przesuwał się lodowiec. Są to iły, gliny i piaski. Osady te pokryte są dodatkowo materiałem wytopionym z lodowca. Skały tworzące wzgórze mają różną odporność na denudację (rozmywanie powierzchni ziemi przez wody deszczowe). Tam gdzie podłoże zbudowane jest z piasków i żwirów silnie działająca denudacja spowodowała powstanie dolinnych obniżeń, np. na płn.-wsch. od szczytu. Tam gdzie występują osady bardziej odporne na rozmywanie (iły, gliny, duże głazy) oparły się one niszczącej działalności wody i tworzą obecnie formy wypukłe - wzgórza morenowe.
[Na podstawie tablic informacyjnych rezerwatu zaprojektowanych i wykonanych przez Polskie Towarzystwo Ochrony Przyrody "Salamandra" w Poznaniu znajdujących się na szczycie Góry Moraskiej]
Dojazd do rezerwatu
 | Łącznikiem R-C Ringu rowerowego.
|
 | Ulicą Meteorytową w stronę Moraska; od hipermarketu "Tesco" lub z Suchego Lasu. Parking znajduje się przy wyjeździe z lasu w kierunku Moraska.
|
